Lauren Weisberger - Diabeł ubiera się u Prady

Recenzja z 2013 roku:

Może nie jestem fanką mody, może nigdy nie marzyło mi się noszenie ciuchów od Armaniego (choć nie twierdzę, że to nie byłoby.. miłe ;p) ale sięgnęłam po tę książkę, bo dużo o niej słyszałam, a i rzecz jasna nie dało się też słyszeć o filmie. Wyznaje zasadę - najpierw książka, potem film i tak też tutaj zrobiłam. Więc aktualnie szykuje się do wypożyczenia ekranizacji, a co do samej lektury..
Czytało się lekko, przyjemnie, szybko. Właściwie nie mam zbyt wiele do powiedzenia, bo wiadomo - głównym temat była moda, świat mody, to jak wszystko się w okół tego kręci. Pokazane zostało jak jedna osoba może zastraszyć wszystkich, mieć dosłownie każdą rzecz na skinienie palca i to jest.. przerażające jak każdy tańczył jak Miranda zagrała. Ale mimo wszystko trzeba dostrzec w tej książce jedno - na sam koniec została ukazana przykra prawda: to jak praca, jak dążenie do upragnionej kariery (w tym wypadku zdobycia posady w New Yorker) potrafi zmienić człowieka. Jak zapomina on o swoich dawnych priorytetach, a numerem jeden staje się.. praca. I to jest naprawdę smutne, a przynajmniej z mojej perspektywy. Jeszcze co innego, gdy dla kogoś kariera od zawsze była najważniejsza, a co innego, gdy ktoś po prostu przewartościowuje swoje życie nagle i niespodziewanie; gdy kiedyś przede wszystkim liczyli się bliscy, a z dnia na dzień staje się tyrańska praca, bo ona pomoże osiągnąć wymarzony cel.

Myślę, że może być to interesująca lektura dla osób fascynujących się modą, ale dla tych mniejszych fanów świata mody też może być całkiem ciekawa i przypaść do gustu.

Moja ocena na lubimyczytać.pl: 6/10