Stephen King - Lśnienie (tom 1)

"Powieść uważana przez wielu czytelników za horror wszech czasów. Jack Torrance, były nauczyciel, a obecnie poszukujący weny pisarz, otrzymuję pracę dozorcy w opuszczonym na okres zimowy górskim hotelu Overlook. Kiedy burze śnieżne odcinają od świata rodzinę Torrance'ów, obdarzony telepatycznymi zdolnościami Danny, pięcioletni syn Jacka, odkrywa, że hotel jest nawiedzony, a duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Sytuacja staje się coraz bardziej groźna, aż pewnego dnia mężczyzna przestaje nad sobą panować..."

Jack Torrance to nie bohater idealny. Ma mnóstwo wad, a jego największą jest brak panowania nad złością i alkoholizm. Walczy z tym, chce się zmienić jednak chęć przemiany pojawia się dopiero po wypadku, który dla niego i jego przyjaciela od kieliszka, Al'a, mógł się skończyć tragicznie.. Przestaje pić, stara panować się nad złością, niestety ponownie wybucha, tym razem w pracy co skutkuje jego natychmiastowym wydaleniem ze szkoły. Al chcąc mu pomóc, załatwia mu pracę dozorcy w Panoramie - niezwykłym hotelu w Górach Skalistych, który przez okres zimy zostaje odcięty od świata przez śnieg. To tam Jack udaje się ze swoją rodziną, chcąc odbudować ich relacje, skupić się na pisaniu - po prostu odbić się od dna. Niestety, zamiast piąć się ku górze, Jack stacza się coraz bardziej, choć tym razem dzieje się wbrew jego woli. To wina Panoramy.

To nieludzkie miejsce czyni z ludzi potwory.

Do rodziny Torranc'ów należy także Wendy - żona Jack'a, piękna i zgrabna kobieta. Martwi się o męża, który choć nie pije i powściąga swój gniew, znów zachowuje się jakby zaglądał do kieliszka i choć tłumi złość zdaje się być coraz bardziej rozdrażniony. Jack nie jest jedynym jej zmartwieniem - sen z powiek spędza jej także ich pięcioletni syn Danny, z którym dzieje się coś złego odkąd przeprowadzili się do Panoramy. Od zawsze wiedziała, że ich dziecko jest wyjątkowe, być może ma dar, ale odkąd zjawili się w hotelu chłopca coraz częściej nawiedzają koszmary. Danny nie mówi o swoich złych snach i wizjach, nie zawsze je pamięta. Jest jednak przerażony, bo przecież niejedna z jego wizji wydarzyła się naprawdę.. Czy i tym razem, któryś z koszmarów stanie się rzeczywistością?

Żyjemy, aby walczyć jeszcze jeden dzień.

Och! Właśnie za takie powieści uwielbiam (UWIELBIAM!) Kinga! To jest właśnie dzieło Mistrza! Nie jakaś "Mroczna Wieża" (która jest taka.. nie-Kingowe), to właśnie "Lśnienie"! Bardzo w stylu Stephena - stopniowo wprowadza nas w życie bohaterów, rysuje nam ich charaktery, przeszłość. Następnie ukazuje Panoramę, jej wyjątkowość, wreszcie zdradza jej historię i od początku daje przedsmak horroru, który się wydarzy. King bardzo w swoim stylu (który jednak wcale nie nudzi) przez połowę książki po prostu wprowadza nas w życie bohaterów, opisuje cudne widoczki itp. Ale właśnie dzięki temu pokazuje nam jak bardzo Panorama wpływa na postacie, jak je zmienia by wreszcie doprowadzić do tragedii..
Autor idealnie buduje napięcie, wręcz po mistrzowsku bawi się nim; wprowadza serce w przyspieszone bicie serca, budzi w czytelniku chęć szybszego czytania albo zerknięcia na koniec książki by dowiedzieć się jak historia się skończy. A gdy wreszcie dochodzi się do kluczowej sceny.. Zbiera się szczękę z podłogi. To właśnie wyróżnia Kinga spośród innych pisarzy - wprowadzanie napięcia ma opanowane do perfekcji, a punkt kulminacyjny pojawia się po prostu w idealnym momencie.

To bardziej przerażające, niż gdyby ktoś obcy skradał się po korytarzach. Od obcego można uciec. Nie można uciec od samego siebie. 

Kto nie czytał "Lśnienia" niech żałuje albo najlepiej jak najszybciej po niego sięgnie zwłaszcza jeśli lubi powieści Kinga i/lub książki w podobnym stylu. Bo przecież to grzech nie znać jednego z najsłynniejszego dzieła Stephena Kinga, a zarazem przez wielu czytelników nazywanego "horrorem wszechczasów".

Moja ocena na lubimyczytać: 10/10

Lśnienie | Doktor Sen